Movember op zaterdag waardig afgesloten met oude makkers: Trio Elastique + Musique + Technique. Fijne gasten, met wie het altijd goed ouwehoeren is. Alles met de bus, behalve de terugreis vanuit Stad: vanaf de P&R naar huis gewandeld, dus 2km. Brengt mijn totaal op 55km. Het hadden er meer kunnen (moeten) zijn, maar het moest ook leuk blijven.

Op 29 Movember met de fam ("Moven met de fam, gezellig!") over en rond de Grote Markt gesloft. Geen km maar ach, wie boeit dat? Wat wel boeide: met muntjes bulldozeren op de winterkermis.

Ontmoeting met Jeroen op het Hoofdstation, ervoor en (vooral) erna stukken gewandeld. Jeroen (R'dammer) ging met Sander door naar de FC (Feyenoord op bezoek, 1-1).

Met Fieke door m'n geboortewijkje gewandeld en oude foto's bekeken op de plek waar ze destijds zijn gemaakt. Een bijpassend Ollekebolleke:

'Home ground' in Groningen
in de Driehovenstraat
verveloos, haveloos,
dikwijls kapot.

Bleek me het leven al
wereldverkennende
buiten dat buurtje
nog erger verrot...

Eerst boodschappen gehaald voor de lunch met Jan, daarna aan de arm van mevrouw Mo (want het was glad) nog een wandelingetje. Veel is het allemaal niet, maar met m'n huidige energieniveau niet alleen wel haalbaar maar ook nog aangenaam. Elke ochtend voelt het alsof ik de dag ervoor een fietselfstedentocht heb gereden. Na 20 tochten, met Jeanet, Sander, Roelina, Jeen, Wim, Rob, Stefan, Laurens, Richard en misschien vergeet ik nog iemand reed ik 'm in 2017 voor de 21-ste en laatste keer, met Stefan. Foto in Stavoren, na ruim 200km. Nog zo fris als een hoentje :-)

9km, verdeeld over twee dagen en een stuk of 8 etappes.
Even een Ollekebolleke (zie Wikipedia), naar aanleiding van een foto uit 1997:

Giro Nostalgica!
Twee kameraden, ach
destijds zo gretig en
vol dadendrang.

Gulzig en jong en ook
onoverwinnelijk.
Wat kon er mis gaan?
Het leven was lang.

Mevrouw Mo had andere prioriteiten en dus mocht ik deze keer los lopen.
Ik zeur nog één keer door over fietsen. In 1993 reden Jan en ik in één week een prachtige tocht van ruim 700km over 10 Alpencols. De hoogste was de Iseran. In het voorjaar waren we er terug, nu met de auto. Mooi man. En als je denkt: "wat is die jongen op de onderste foto slecht geknipt": dát doet een chemokuur (onder andere...) met je.
Inmiddels is het haar terug en heb ik meer dan in 1990. Elk nadeel hep se voordeel :-)

De compacte move vond plaats in Harlingen, onder semi-medische begeleiding. Safety first zogezegd :-)
Ik had het gisteren al even over fietsen, en daar ga ik nog even over door: bijgevoegde foto is in 1994 genomen op de flanken van de Stelvio. Een selfie, toen niemand dat nog deed! Al eens gehoord dat imitatie de eerlijkste vorm van vleierij is? Bij deze. Het resultaat was pas twee weken later, eenmaal weer thuis, te checken. Een prachtfoto, voor mij dan, met op de achtergrond vriend Jan.

Broodjes voor de lunch gehaald, dat was het wel. Nog maar 2 jaar geleden moevde ik de stenen uit de straat, uit die periode dateert deze coole foto. Nu is het aannemen van de voor deze foto noodzakelijke houding al een topprestatie :-) Of gewoon dom, want wie helpt je in the middle of nowhere weer omhoog?

Loslopende schapen brachten ons tijdschema wat in de war, dus werd het een korte wandeling, weinig sneller dan 3km/u. Nee, dan vroegâh, toen was dat wel anders. Zonder al te veel moeite rond de 30 lopen, heerlijk was dat. En in wedstrijden daar nog ruim boven. Foto: finale 100m, 1968, de winnende tijd zal 11.0 of 11.1 zijn geweest. Dit alles onder het motto "hoe ouder we worden, hoe sneller we waren" :-)

Eigenlijk was dit het idee, voor zo rond 2030.

7 km, verdeeld over twee etappes. De tracker brengt ons in verwarring: bij een snelheid lager dan 3km/u (ik ben de snelste niet meer) wordt er niet meer gemeten. Gelukkig is er ook nog een ander tooltje, en we ronden flink naar beneden af. Lekker belangrijk allemaal. Bij de eerste etappe op het strand was het droog, bij de tweede etappe (foto) in het bos was het een natte zooi.

Kijk, het wordt al beter. Heerlijk uitgewaaid en het hoofd leeg gemaakt. De afstand was echt wel meer, maar we volgen de opgave van de tracker-app.

Alle begin is moeilijk. Wat een natte bende vandaag, daarom maar een fotootje van gisteren toen het overigens nog oktober was. Mevrouw Mo liet me even los voor een wereldfoto op het strand bij Kijkduin.

Na een broodje weer op pad voor Move 30c, met als missie het scoren van een movetechnisch dagrecord. Ruischerbrug, Tasmantoren, Kardingerbult, veel wijkpark en zigzaggend door de wijk terug naar huis. Dagtotaal na correctie 23 km, geheel passend bij deze slotdag. Om 9u50 vertrokken, in het donker pas weer terug. Die pensionado’s doen maar.
Eindtotaal over Movember: 288 km.

Move 30b ging in gezelschap van Roel (blader voor een introductie heul ver naar beneden) heen-en-terug naar het sportcentrum. Dan een snelle lunch en dóór, want dit is een dag van hors-categorie vooruitgang, dus daar hoort een dito move bij.

Het ging allemaal un peu a l'improviste, maar Move 30 is uiteindelijk opgedeeld in drie delen. Dit gaat over Move 30a. Bijna 3 km van huis: telefoon van Roel. Of ik nog ging moven? Dus met een omweg terug. Onderweg naar Roel telefoon van mevrouw Mo, dat ik per sé meteen op de site moet kijken. Wow! Het plan voor vandaag besluit ik aan te passen.

Afbouwen zei de dokter, dus van Stad tot Wad. Nee, dit is geen beschrijving van Move 29 maar zo heet de dierenarts waar ik heen kuierde vanwege наш больной Сибирский лесной кот (Kjat heeft Syberische roots, vandaar).

Het was weer eens kneiterkoud en het begon ook nog te regenen (!) maar gelukkig had ik tijdens Move 28 hartverwarmend gezelschap. Samen met Ellen naar de ijsbaan, waarna Sander ook nog aanschoof. Even bijkletsen bij een bakje en na het scoren van beerproof schoenen en protect-shizzle terug naar de respectievelijke studentenkamers.
Jeugd van tegenwoordig… 2 héle kilometers :-)

Het was prachtig wandelweer dus ging ik lopend naar het hospitaal om bloed te prikken zodat de dokter straks weer een reden heeft voor een goed-nieuws-gesprek :-). Zonder optimisme ben je tenslotte nergens. Daarna een paar minuten in de bus en het laatste stuk weer wandelend naar huis. Ziet u dokter H. dat ik wel probeer af te bouwen? Zaterdag gaat het cold turkey.